In mijn jeugd bracht ik veel tijd door op Jeugdland in Amsterdam-Oost. Het was een magische plek waar je hutten kon bouwen en dieren kon verzorgen. Daar ontdekte ik mijn liefde voor postduiven. Mijn eerste ervaring met duiven begon bescheiden; ik deed mee aan kleine korte vluchten en genoot van elke seconde.
Toen ik in 1972 trouwde, verhuisde ik naar Lelystad. Hier keek ik steeds naar mogelijkheden om op een bescheiden manier duiven te houden. Pas toen we een huis kochten op de Archipel, kon ik mijn droom echt realiseren. Met een hoekhuis en een plan om rustig aan te beginnen, begon ik met een volière, wat vogeltjes en kippen. Maar het hield me tegen dat ik de vogels niet vrij kon laten vliegen.

Een onverwachte ontmoeting en een nieuwe start

Tijdens een rit door de polder vond ik op een dag een gewonde duif langs de weg. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen het dier daar achter te laten en nam hem mee naar huis. In het kippenhok maakte ik een apart plekje voor deze duif. Kort daarna bezocht ik de zondagsmarkt in Luik, een bekende markt waar je werkelijk alles kon vinden, van groenten en fruit tot dieren. Daar kocht ik mijn eerste twee jonge duiven: een vale doffer en een kras duivin. Deze twee waren geweldige vogels, die ’s ochtends wegtrokken en ’s middags weer terugkeerden.

De bouw van een duivenhok en mijn eerste successen

Met advies van een ervaren duivenmelker begon ik aan de bouw van een hok van vier meter lang, gemaakt van sloophout van oude spoorwegwagons. Na de voltooiing kreeg ik twintig duiven cadeau van een goed spelend lid van de vereniging. Twee duiven, de 024 en 029, bleken echte kampioenen te zijn. Vanaf 1985 heb ik meegedaan aan talloze wedstrijden met wisselend succes. Maar het moment waarop de duiven thuiskomen, blijft onbetaalbaar. Die vreugde heeft ervoor gezorgd dat ik de duivensport altijd trouw ben gebleven.

Veranderingen in de duivensport

De afgelopen jaren is het aantal leden in de duivensport flink teruggelopen. Dit had impact op mijn manier van duiven houden. Ooit deed ik aan elke wedstrijd mee, met als doel zo hoog mogelijk te eindigen in het generaal kampioenschap. Maar na verloop van tijd kwam ik tot de conclusie dat de ligging van Lelystad nadelig was om mee te doen op een hoger niveau. Om relevant te blijven en meer uitdaging te vinden, besloot ik me te specialiseren in grotere afstanden, vooral de overnachtvluchten. Deze vluchten hebben een eerlijker verloop, omdat de duiven verspreid over het hele land aankomen, inclusief de eerste aankomsten.

Een nieuwe koers: Specialisatie op overnachtvluchten

Twee jaar geleden begon ik met een grote verandering: de overgang naar duiven die geschikt zijn voor de overnachtvluchten. Dit noem ik mijn transitieperiode. Ik nam de tijd om mijn kolonie te vervangen en investeerde in duiven van een goed presterende liefhebber. Deze overgang bracht veel nieuwe uitdagingen met zich mee. Overnachtvluchten vragen om andere duiven, een andere verzorging en andere gewoontes. Dit is een totaal andere tak van de sport, zoals mijn vrienden me al hadden gewaarschuwd.

Mijn ervaringen delen

Mijn doel is om regelmatig verslag te doen van deze transitie. Ik wil de veranderingen en mijn ervaringen documenteren, zowel de successen als de uitdagingen. Deze nieuwe koers geeft me nieuwe energie en motivatie in de duivensport. De komende tijd zal ik stap voor stap delen hoe ik deze transitie aanpak en wat ik leer van deze nieuwe manier van duiven houden. Want uiteindelijk draait het allemaal om de passie voor de duiven en het plezier dat ze brengen.

 

© 2024 Theo Vermeulen

 

Van Jeugdland tot Overnachtvluchten